czwartek, 18 października 2012

Prolog.

''Mówią, że nienawiść została wysłana
Więc porozmawiajmy o miłości
Nim pocałunki zostaną zabronione
Kochanie, przytul mnie ten jeden, ostatni raz
To jest marzenie, które goniłem
Chcąc tak źle, by to stało się rzeczywistością
I kiedy trzymasz moją dłoń, wtedy rozumiem
Że tak ma być, bo kiedy kochanie jesteś ze mną
To tak jakby anioł przyszedł i wziął mnie do nieba
Bo kiedy wpatruję się w Twoje oczy, nie mogłoby być lepiej
Pozwólmy wybuchnąć muzyce, pójdziemy zatańczyć nasz taniec
Żeby zadziwić innych, chociaż dla nich to nic nie znaczy
Bo to życie jest zbyt długie, a miłość zbyt silna
Więc kochanie, wiem z pewnością, że nigdy nie pozwolę Ci odejść''


Każdy z nas został stworzony do miłości.
Oboje nie zdawaliśmy sobie sprawy z tego jak mocno ona jest nam potrzebna.
Dopóki ona nas nie dopadła.
Byliśmy szczęśliwi, doganiając marzenia.
Dopóki to nas nie zniszczyło.
I dopiero wtedy zdajemy sobie sprawę 
Jak bardzo ta druga osoba jest nam potrzebna
I przeżywamy to całe piekło, dla niej
Bo kochamy.
Ludzie pytają się mnie dlaczego w porę nie uciekłam, przyczyna jest prosta
Kochałam go tak mocno, że nic nie mogło zmusić mnie do odejścia.
Nawet w Takiej sytuacji.